Sprężarka spręża gazowy czynnik chłodniczy do gazowego czynnika chłodniczego o wysokiej temperaturze i ciśnieniu, a następnie przesyła go do skraplacza (jednostki zewnętrznej) w celu rozproszenia ciepła i staje się normalnym czynnikiem chłodniczym o wysokiej temperaturze i ciśnieniu, więc jednostka zewnętrzna wydmuchuje gorące powietrze. Następnie trafia ono do urządzenia oszczędzającego i wchodzi do parownika (jednostki wewnętrznej). Po dotarciu czynnika chłodniczego do parownika z urządzenia dławiącego, przestrzeń nagle się zwiększa, a ciśnienie spada. Ciekły czynnik chłodniczy odparuje i stanie się gazowym czynnikiem chłodniczym o niskiej temperaturze, pochłaniając w ten sposób dużą ilość ciepła parownika. Wentylator jednostki wewnętrznej wtłacza powietrze z pomieszczenia przez parownik, więc jednostka wewnętrzna wydmuchuje zimny wiatr; para wodna w powietrzu skrapla się, gdy spotyka się z zimnym parownikiem. Krople wody wypływają wzdłuż rury wodnej, dlatego klimatyzator będzie emitował wodę. Gazowy czynnik chłodniczy powraca do sprężarki, gdzie kontynuuje sprężanie i cyrkulację.